SINCRETISMO, tomado del gr. συƔκρƓτισμóς ‘coalición de dos adversarios contra un tercero’, derivado de κρƓτίζειν ‘portarse como un cretense’, ‘obrar como astuto o impostor’.

1.ª doc.: Terr., como término de teólogos; como voz filosófica, Acad. 1884, no 1843.

DERIV.

Sincrético.