LIMO ‘lodo’, tomado del lat. LզMUS íd.
1.ª doc.: h. 1350, Poema de Alfonso XI, 120.
Port, y gall. limos ‘las aguas que rompen antes del parto, fluido amniótico’, de donde figuradamente ‘signos de germinación o nacimiento de algún hecho’: «uns anaquiños de eternidade que aínda xacen nos limos da concencia labrega e marineira», «os limos étnicos que rixen o seu instinto» (Castelao 272.4, 151.1).
DERIV.
Limoso [Gral. Est. I, 159b; APal., 394b; Nebr.]; limosidad.