ALFORJA, del ár.
ȟ
ur
Ǥ
íd.
1.ª
doc.:
h. 1400, Glos. de Toledo.
También port.
alforge
, cat.
alforja
, bearn.
forje
‘alforja’, gasc. piren.
hroudye
‘piel de carnero cosida en forma de saco’, ‘mantequera’ (
VRom.
II, 167). Eguílaz, 171.
DERIV.
Alforjero.